Zo’n anderhalf jaar geleden vertrok mijn echtgenoot met wie ik al 25 jaar samen was van de een op de andere dag zonder enige uitleg.
Hij blokkeerde alle rekeningen en ik kon de week nadien zelfs nog geen geld afhalen voor eten voor mijn kinderen. Hij ging, zo zei hij, zes maanden later, eindelijk openlijk samen zijn “met zijn grote (zogenaamde) liefde”, een rasechte psychopate met wie ik zelf al tien jaar ervoor brak omwille van het uitbuiten en het emotioneel stalken van mezelf en andere vrienden van me, al sinds mijn 17de liet ze me niet met rust. De kinderen en ik waren in shock.

Hij had alles achter mijn rug geregeld hoe hij en alleen hij het wilde. Zijn wil was altijd al wet geweest. Zijn narcisme werd met de jaren groter. Altijd dook zijn faalangst op waar ik rekening mee moest houden en dat ook deed. Eerst hadden zijn ouders hem in de steek gelaten, toen zijn vrienden, ineens was ik het. Hij had me zelfs zover gekregen dat ik mijn laatste klanten met wie ik nog samenwerkte na 25 jaar zelfstandige te zijn, afzei omdat ik als “een echte, ondersteunende vrouw” hem moest helpen met zijn nieuwe zaak waarbij ik hem volop mentaal al steunde. Ook was ik anderhalf jaar compleet out geweest met de ziekte van lyme en waren al mijn werkgevers intussen stilletjes naar andere oorden vertrokken. Bovendien wilde hij dat ik geen stress had en alle tijd dat ik me niet ziek voelde in hem en de kids stak- wat ik vanzelf al deed naast nieuw: tijd stoppen in mijn passies en vrienden. Kortom: toen hij vertrok, stond ik met mijn rug tegen de muur. Ik had gelukkig wel nog mijn dromen en mijn vrienden, die me erdoor trokken waarvoor ik ze erg dankbaar ben.

Ik, die altijd wist dat ik goed voor mezelf moest zorgen, stond nergens. Hij had me volkomen in zijn macht. Ik wist al een tijdje dat telkens ik me slecht voelde en eenzaam door zijn woede- en frustratiebuien die hij op me uitwerkte, ik veel chips, frieten en snoep begon te eten om mijn grote eenzaamheid te stillen terwijl ik de rest van de week wel heel gezond zelfs biologisch at en zeer gezond kookte voor de kinderen en mezelf. De eerste week dat ik volledig ontredderd, met een immens verdriet gat in mijn hart mijn kinderen moest missen, terwijl ik me zelf had beloofd ze nooit of te nooit te in de steek te laten, voelde ik me totaal verloren. Ik kreeg niets gedaan, at niets, alleen koeken of chips. Ik wist van geen hout pijlen te maken en kroop soms door de dagen alsof het rasechte Dallas-scenario dat me was overkomen, gewoon een grote nachtmerrie was waaruit ik nog moest ontwaken. Het was toen dat ik Victoria in allerijl belde om me te helpen via hypnotherapie. Ik kwam binnen in een prachtig historische pand waar ze een comfortabel kamertje huurde. Ik had haar gevraagd voor een EMDR sessie of een hypnose om alle triggers en negatieve ervaringen in mijn verleden en jeugd een plaats te geven zodat die alvast uitgeschakeld werden en ik stap voor stap mijn eigen leven weer van nul kon opbouwen. Maar toen ze zag hoe zwaar overstuur ik was, besloot ze dat dit te zwaar voor me was dat moment.

Victoria besloot eerst een belangrijk deelthema met me aan te pakken dat zeer belangrijk voor mijn gezondheid was: zelfzorg en vooral ook: gezond eten. Ze prentte, na zeer veel vragen te stellen, het idee in mijn bewustzijn dat telkens als ik me slecht voelde of ik honger had, ik niet naar de snoepkast zou gaan maar naar de frigo om er iets gezonds uit te halen. Samen hebben we in die sessie een maaltijd voor mij alleen bereid en heeft ze met me gevisualiseerd dat ik er ook van genoot, ik die gewoon was voor een ganse tafel te koken, moest dat ook voor mezelf doen: goed voor mezelf zorgen. Het is mede dankzij Victoria dat ik nu anderhalf jaar later, stap voor stap langzaam weer mijn leven op orde heb. Ik ben intussen genezen van de ziekte van lyme, die door gezond eten en stressvrij leven, veel meer kans had te genezen, aldus mijn professor. Ik werk weer fulltime, ik kook ook voor mezelf de week dat de kinderen er niet zijn en organiseer dan zelfs gastentafels in mijn eigen huis. Victoria is een professioneel talent in haar vakgebied. Ik prijs me erg gelukkig dat ik kennis met haar professionaliteit maakte op een moment in mijn leven dat ik net haar hypnotherapie erg nodig had.